Only Our Lives Matter!
Lieve allemaal,
Mijn vorige blog is alweer een hele tijd geleden. Dit is blog 21, voorlopig even mijn laatste. We hebben echt nog meer dan genoeg te bespreken, maar andere zaken moeten nu even voorrang krijgen. Daarover later meer.
De titel van dit blog zal bij velen wel iets oproepen. Black Lives Matter, All Lives Matter. De discussies laaien keer op keer op. Ik vind het verdrietig om de strijd rondom deze discussie te zien. Want aan welke kant je ook staat… in mijn ogen ben je echt af als je gaat schelden, dreigen, plunderen of je op wat voor manier dan ook misdraagt.
Wat mijn standpunt is in deze discussie? Ik ben absoluut tegen elke vorm van racisme of discriminatie. Daar bestaat geen twijfel over. Wel denk ik dat we het spoor inmiddels een beetje bijster zijn. De nuance is in mijn ogen echt heel ver te zoeken. Ik geloof echter wel dat iedereen, ondanks alle goede bedoelingen, onbewust toch bepaalde vooroordelen heeft. Vooroordelen die wellicht raken aan racisme of discriminatie.
Voorbeeld?
Een paar weken geleden bestelde ik een wasmachine. De bezorgers waren echt geweldig. Ik vertelde het verhaal aan een goede vriend: “Het waren twee super lieve, Marokkaanse bezorgers.” De vriend vroeg mij waarom ik het nodig vond om hun afkomst te benoemen. Voor mij was dat helder. Ik had hulp nodig om mijn oude wasmachine los te maken van de trekschakelaar. Een service die de bezorgers officieel niet mochten verlenen. Ik zat echt met mijn handen in het haar, die oude machine moest echt afgevoerd worden. De bezorgers overlegden even in het Marokkaans. Uiteraard verstond ik daar niets van. Uitkomst was wel dat zij de wasmachine voor mij los maakten en meenamen. Ik vond dat zo ontzettend lief van ze. Voor mij was het feit dat zij, in hun eigen taal, besloten mij te helpen de moraal van het verhaal. En waarschijnlijk de reden waarom ik mijn verhaal begon met “Het waren twee super lieve, Marokkaanse bezorgers.” Er was hier geen sprake van enig vooroordeel, maar het verhaal kan dus wel overkomen alsof ik mij verbaasde dat deze bezorgers zowaar lief konden zijn ondanks het feit dat het ‘Marokkanen’ waren.
Nog een voorbeeld?
Stel je voor dat iemand tegen je zegt: “Het stikt in die buurt van de hangjongeren. Allemaal van zekere afkomst, je weet wel wat ik bedoel.” Bewust of onbewust, je hebt er meteen een beeld bij. Toch? Zeg eens eerlijk?
Maar dit soort aannames of vooroordelen hoeven dus helemaal geen racistische lading te hebben. Ik kwam laatst beneden in een lange zomerjurk. Ik vind het een hele leuke jurk, ik kocht hem ooit op een Boho markt.
Mijn dochter zag er echter iets heel anders in: “Jemig mam, zo lijk je net een Jehovah’s Getuige.” Ik moest hier heel erg om lachen. Grappig hoe zij dit soort jurken in verband brengt met de organisatie.
Hoe denken Jehovah’s Getuigen echter over dit onderwerp? Er is in de organisatie geen discriminatie of racisme. Zij zien zichzelf als een wereldwijde broederschap en gaan prat op de liefde die er onderling bestaat. Ga je op vakantie naar een ander land? Misschien wel naar de andere kant van de wereld? Meld je bij een koninkrijkzaal en je broeders en zusters zullen je zeer hartelijk ontvangen.
Klinkt geweldig en liefdevol toch? Totdat je beseft dat het standpunt van de getuigen is: Only Our Lives Matter. Want wat voor afkomst of kleur je ook hebt… als je niet kiest voor hun God en hun organisatie, dan ben je het leven gewoon niet waard. Je zal, zeer binnenkort, vernietigd worden in Armageddon. Zelf als het gaat om hun eigen vlees en bloed maken ze geen uitzondering. Ongehoorzaamheid aan de organisatie heeft consequenties. Als je wordt uitgesloten zal je sterven in Armageddon. Om hun eigen eeuwig leven veilig te stellen gaan ze mee in de bizarre uitsluitingsregel, verzonnen door acht boze oude mannen in New York.
Deze week zag ik “uitsluiting” weer even in actie. Ik had een afspraak bij een klinisch geneticus. Zij wilde graag medische informatie van mijn ouders opvragen en had hiervoor een handtekening nodig. Hoewel ik er inmiddels steeds meer aan wen, was het toch weer even lastig om uit te leggen dat er geen contact is. Ik denk dat mijn ouders best mee zouden werken als ik het ze zou vragen, maar toch heb ik besloten geen contact op te nemen. Niet bij leven en welzijn? Dan ook niet als ik ziek ben. Ik heb geen behoefte aan de spanning en de onvermijdelijke afwijzing als de situatie rondom mijn gezondheid weer onder controle is.
Diezelfde dag sprak ik een vriend die nogal in de financiële problemen zit. Hij had, als laatste redmiddel, zijn vader gebeld. Hij hoopte dat zijn vader hem tijdelijk even uit de brand kon helpen. Er is tussen hen verder niets ernstigs voorgevallen. Die vriend heeft gewoon andere keuzes gemaakt en de organisatie verlaten. Toch was zijn vader bikkelhard. Hij wilde zijn zoon, zijn vlees en bloed, niet helpen. In plaats daarvan moest zijn zoon maar “op de blaren zitten” en een keer gaan beseffen dat we echt in het laatste stukje van de laatste dagen voor Armageddon leven. Ik denk dat deze vader ook bang is dat hulp bieden aan zijn uitgesloten zoon, gevolgen kan hebben voor
zijn eigen kansen om Armageddon te overleven. Only His Live Matters.
Ik dwaal wellicht wat te ver af nu, en dit blog is eigenlijk al veel te lang. Ik hoop dat je toch een klein beetje een beeld hebt gekregen over Jehovah’s Getuigen en hun standpunt ten aanzien van racisme.
Ik begon dit blog met de mededeling dat dit voorlopig mijn laatste blog is. Ik merk dat het voor mij tijd wordt om het hoofdstuk “uitsluiting” af te sluiten. In elk geval voor nu. Ook het thema “Jehovah’s Getuigen” mag voor nu even naar de achtergrond. Ik heb de afgelopen jaren met veel liefde en vuur op de barricades gestaan. Het is nu tijd om het even aan anderen over te laten. Mijn gezondheid en herstel moeten nu even alle prioriteit krijgen. Ik ben dat aan mezelf en aan mijn kinderen verplicht.
Betekent dit dat ik mij helemaal terugtrek? Nee, ik blijf bereikbaar via Social Media en mijn website www.ex-jg.nl
Zit je in nood door je (dreigende) uitsluiting? Wil je graag in contact komen met andere ex-getuigen? Neem gerust contact op. Ik breng je graag in contact met één van de buddies. Ik zal zelf echter het onderwerp voorlopig laten rusten en op zoek gaan naar andere invullingen van mijn leven. Er zijn nog zoveel dingen te ontdekken. Er is leven na uitsluiting, en dat leven is mooi, vrij en vol met mogelijkheden.
Voor nu neem ik met veel liefde afscheid van jullie. Dank voor het meeleven, meelezen en de vele mooie en ontroerende reacties die ik van jullie heb mogen ontvangen.
Liefs,
Ilona
