EX-JG Talk: Spreek ik je snel?

Hoi,

Wat een rare weken zijn het hè? Begint iedereen al een beetje te wennen aan deze nieuwe, hopelijk tijdelijke, manier van leven? Ik zal eerlijk zijn. Ondanks dat de rust ergens ook heel prettig is, vind ik dit ook nog steeds een hele angstige en verwarrende tijd. Ik vertelde daar al even over in mijn vorige blog, waarin ik ook schreef over mijn twijfel om mijn vader een berichtje te sturen. Als je mij volgt op social media, dan heb je wellicht gelezen dat ik hem uiteindelijk toch een berichtje heb gestuurd.

In het kort: ik heb hem een bericht gestuurd om hem te laten weten dat ik aan hem en mijn moeder denk en ik heb de hoop uitgesproken dat het goed met ze gaat. Bewust geen vraag, zodat hij ook geen antwoord hoefde te geven. Dit was ook een beetje zelfbescherming. Als er geen antwoord nodig is, kan je ook niet teleurgesteld worden toch? Tot mijn verbazing kreeg ik vrijwel meteen een reactie. Ook aan de kant van mijn vader geen vraag, maar wel: "Pas goed op jezelf. Pa". Ik ben blij met deze uitkomst. Kort contact, met aan beide kanten respect voor de grenzen. Wat overigens totaal niet wil zeggen dat ik het eens ben met die grenzen natuurlijk, maar dat terzijde.

Hoe anders was van de week het contact met mijn jongere zusje. Na bijna 2 jaar van geen contact, stuurde zij mijn dochter een berichtje om te vragen hoe het met 'ons' gaat. Ik had hier moeite mee. Uiteraard mag zij contact hebben met mijn dochter. Zij is ongedoopt en inmiddels volwassen. Maar ik ben het dus absoluut niet eens met het feit dat zij aan mijn dochter vraagt hoe het met ons gezin gaat. Na hier even goed over nagedacht te hebben, heb ik mijn zusje gebeld. Mijn hart klopte in mijn keel toen ik haar telefoon hoorde overgaan. Zij heeft mij geblokkeerd op WhatsApp, maar mijn telefoonnummer heeft ze dus niet geblokkeerd. En ineens hoorde ik na al die tijd haar stem, dat was zo vreemd. Het hele gesprek zal ik je besparen, dat was niet prettig. Het gesprek eindigde toen zij ophing. Zij durfde duidelijk het gesprek niet aan. Het heeft mij weer even heel verdrietig gemaakt, maar uiteindelijk was dit natuurlijk te verwachten.

Ik heb het vermoeden dat zij hier met mijn vader over gesproken heeft, want weer een paar dagen later kreeg ik een spontaan berichtje van mijn vader, dit keer met de vraag hoe het met ons gaat. Dit contact, hoe klein ook, is fijn. En voelt tegelijkertijd heel kwetsbaar. Als de situatie straks weer 'normaal'is, valt het waarschijnlijk weer net zo snel weg. Ik voel dan ook ergens wel de behoefte om mijn hart hierin te beschermen. Tegelijkertijd ken ik mezelf goed genoeg om te weten dat ik het risico weer neem. Ik blijf, hoe naïef misschien ook, altijd geloven in de kracht van echte liefde. Zelfs als mijn vader die liefde nooit meer kan beantwoorden, hoop ik dat hij de warmte ervan blijft voelen.

Maar ik dwaal af. Het Coronavirus, de social distancing, de intelligente lockdown. Het laat me allemaal niet koud hoor! Tot nu toe is iedereen hier thuis en in mijn directe omgeving gezond en daar ben ik heel erg dankbaar voor. Door het verplichte thuis zijn, heb ik ineens veel meer tijd over. Tijd die ik vul met het huishouden, koken, het gekkeplantenvrouwtje zijn en natuurlijk koken. En eten niet te vergeten! De sfeer in huis is rustig en ontspannen en we genieten van de maaltijden met elkaar. Klinkt bijna idyllisch toch? Maar ondanks de rust, of misschien juist daardoor, bekruipt mij regelmatig het gevoel dat het niet genoeg is, dat ik zoveel meer zou kunnen en moeten doen. Er is een boek dat gepromoot moet worden, een website die onderhouden en uitgebreid moet worden en een blog te schrijven. Zoveel ideeën in mijn hoofd en alles buitelt door en over elkaar heen. Puntje bij paaltje komt er niet veel uit mijn handen. Ik kan dan heel erg boos worden op mezelf, de frustratie druipt dan van mij af. Dat is dus niet goed voor de fijne sfeer in huis, dus daar moest ik iets aan doen. Maar wat?

Een lieve vriend van mij, en gelijk ook één van de buddies van de website, kwam met een heel leuk idee. Voordat ik hierover vertel, even een stukje achtergrond;

Het valt op dat veel ex-getuigen toch wel heel veel stress ondervinden van de huidige situatie. Iedereen is nu erg beperkt in sociale contacten. En als ex-getuige kan dit net een beetje extra lastig zijn. Want je bent niet alleen nu afgescheiden van je familie, eigenlijk ben je dit al heel lang door je uitsluiting of inactiviteit. Je vraagt je misschien juist nu nog veel meer af hoe het met je familie in de organisatie is, net zoals ik dat voelde naar mijn vader.

Daarnaast merk ik nog een andere angst op. De propaganda machine van de organisatie draait nu natuurlijk op volle toeren. Als je je volgelingen niet meer minimaal twee keer per week op de bijeenkomsten kunt indoctrineren, moet je uiteraard iets anders verzinnen. JW.org staat vol met updates van onder andere het Besturend Lichaam (de leiders van de organisatie) waarin helder wordt gemaakt dat dit virus wel eens het einde van dit samenstel in kan luiden. Armageddon staat voor de deur! De bijbel heeft immers voorzegd dat er in het einde der tijden dit soort pandemieën uit zouden breken. Bij sommige ex-getuigen speelt nu de vraag: "Hebben de getuigen dan toch gelijk? Kan ik niet beter teruggaan naar de organisatie?" En zelfs als zij er door hun eigen onderzoek eigenlijk van overtuigd zijn geraakt dat deze organisatie NIET de waarheid spreekt, de angst voor Armageddon zit soms zo ingeslepen dat enkelen zelfs al zijn teruggekeerd naar de organisatie.

Ik kan me zo goed voorstellen dat het fijn is als je als ex-getuige hier eens over kan praten met mensen die je achtergrond delen en die jou dus echt begrijpen. Mensen die zonder oordeel naar je luisteren en aan wie je bepaalde theocratische termen niet hoeft uit te leggen.

Dit brengt mij terug bij het leuke idee waar ik het net over had. Het is nog een experiment, maar vanaf nu kan je mij en natuurlijk de buddies, bereiken via een videoverbinding: EX-JG Talk. Om in te loggen op deze verbinding, hoef je alleen maar op de knop te klikken die je vindt op de homepagina van de website www.ex-jg.nl . Deze verbinding kan natuurlijk alleen tot stand komen als er op dat moment ook werkelijk iemand klaar zit om je te woord te staan. De komende week willen we een proef doen met een "spreekuur".

EX-JG Talk is volgende week bereikbaar op dinsdag tussen 13.30 en 14.30 en op donderdag van 19.30-20.30. Er kunnen maximaal 4 personen tegelijk deelnemen aan het gesprek. Wellicht dat we dit op een later tijdstip uitbreiden, maar zoals gezegd: dit is een experiment. Wil je zeker zijn van contact buiten deze tijdstippen? Stuur me dan even een berichtje via email of Twitter. Dan plannen we een moment in dat ons beide uitkomt. Ik ben heel benieuwd of en hoe dit gaat werken. Wie weet spreek ik je snel en anders... tot de volgende!

Liefs!

(Mocht je naar aanleiding van het lezen van dit blog of naar aanleiding van mijn boek behoefte hebben aan contact met mij of één van de buddies, stuur dan even een mailtje naar ilona@ex-jg.nl of plan een videogesprek via EX-JG Talk. Ga voor details naar de website. We nemen dan snel contact met je op. Je kunt erop vertrouwen dat we altijd zeer discreet omgaan met wat je vertelt en je altijd met liefde en respect zullen benaderen.)

Twitter Facebook LinkedIn Volgen